De jonge activiste Greta Thunberg heeft wereldnieuws gehaald voor haar inspanningen op het gebied van klimaatverandering. Tegelijkertijd is ze ook snel bekend geworden om de manier waarop ze het doet: haar toespraken eisen aandacht – en ze legt meer emotie in één zin dan de meeste openbare sprekers in een heel gesprek kunnen verwerken.

Het begon met een schoolstaking tegen klimaatverandering, en mijn vrouw en ik hebben samen met duizenden anderen vol verwachting, belangstelling en steun naar haar reis gekeken.

Ze heeft massa's, senatoren, presidenten en leden van het koningshuis toegesproken over de problemen rond klimaatverandering. Het moet allemaal op zijn best overweldigend zijn en in het slechtste geval absoluut angstaanjagend. 

Ze heeft banden met enkele van de meest prominente mensen en activisten ter wereld, waaronder Jane Goodall – en ik heb het gevoel dat de impact die ze tijdens haar leven op de wereld zal maken nu pas begint. 

Dit alles gezegd hebbende, kan iemand zich voorstellen onder welke druk ze heeft gestaan ​​sinds dit alles begon? 

Tijdens haar run tot nu toe heeft ze bedankjes, complimenten, goede wensen en meer bedreigingen gekregen dan wie dan ook van haar leeftijd geacht wordt te verwerken. (Het ergste dat ik tot nu toe heb gezien, was een nieuwsbericht over een hangende beeltenis die alle mogelijke morele grenzen overschrijdt.) 

Bovendien was het weer tijdens haar oceaanreis voor het grootste deel angstaanjagend. (Ik zou het onder dezelfde omstandigheden niet aankunnen: meestal zeeziekte.) 

Ze heeft ook serieuze virale aandacht gekregen. Meest goed, sommige raar. Haar protesttekenhandschrift is nu beschikbaar als lettertype en haar adres voor de VN is geweest veranderd in deathmetal.

De kritiek lijkt toe te nemen voor de jonge activist, maar ze lijkt er nog steeds niet door gefaseerd te zijn, ondanks de noodzaak om de ene uitdaging na de andere aan te gaan om haar stem te laten horen. 

Aan het einde van dit alles kan ik me voorstellen dat Greta een serieuze behoefte heeft om te ontspannen. Vooral als je deel uitmaakt van een groter doel en alle ogen op jou gericht zijn, mag het belang van jezelf kunnen ontspannen en voor jezelf zorgen nooit worden onderschat.

Waarom niet spelen bridge? 

Ik kan niet de enige zijn die nieuwsgierig is naar hoe Greta zou presteren als een bridge speler: En ik kan niet de enige persoon zijn die zich voorstelt dat ze ook een verdomd goede strateeg aan tafel zou zijn.

Bridge zou meer vurige spelers zoals Greta kunnen gebruiken: jonge mensen met passie, ambitie en een scherp natuurlijk gevoel voor strategie.  

Ik heet Greta Thunberg graag welkom bridge – en naar de wereld van BBO.